de tijd gaat snel!

Hallo lieve lezers! Ik zal jullie weer even een update geven van mijn belevenissen hier in Indo.

Allereerst, iedereen Selemat Paskah! (fijne pasen)

Afgelopen weken zijn echt voorbij gevlogen. We hadden onze zware lesgeef week erop zitten en mochten dan ook eindelijk ‘op vakantie’ op naar de bunaken. We gingen met een bootje naar een eiland, wat we daar zagen was echt fantastisch! Een groot paradijs. Deze dagen stonden dan ook in het teken van relaxen, uitrusten en al je ervaringen een plekje geven. Heerlijk, maar dat moet voor mij niet te lang duren, want dat gaat niet.. we moeten wel in beweging blijven natuurlijk. We hebben toen snorkels gehuurd en zijn met een boot naar een mooie plek gegaan om eens de onderwater wereld te bekijken. Super gaaf! Bij elkaar heb ik 5 schildpadden gezien, een rog en heel veel mooie vissen! Ook hadden we op ons resort een welness centrum. Daar hebben we genoten van de traditionele massages. Al met al heerlijk genoten deze dagen en lekker tot rust gekomen. Jammer genoeg kwamen we allemaal zo verbrand als een kreeft weer terug..

De week erna stond in het teken van Pasen. Dat is dus de afgelopen week. We zijn gevraagd om samen met de jongeren groep van de kerk hier aan mee te helpen en te regisseren. Het was de bedoeling dat we de kruisweg van Jezus na gingen spelen. Mijn rol was de rol van Maria. Heel erg spannend, mijn zenuwen die ochtend waren ook zeker aanwezig. Ik vond het een hele eer om te doen. Ook hebben ze hier veel kerkdiensten rond de tijd van Pasen. Dan is het ook heel druk in de kerk en omdat er dan geen plek genoeg is, gaan de mensen buiten op plastic stoeltjes zitten om toch mee te doen. Wij zaten daar dus ook. Daar zaten we dan, tegen de buiten muur van de kerk te kijken en maar weer zitten, staan, zitten en oh we gaan weer staan. Nou dan duren 2 uren lang hoor!

Ik vermaak me hier verder prima, als ik terug kijk naar de Bunaken dan lijkt het alweer zo lang geleden, de tijd vliegt hier echt voorbij! We hebben nog maar 3 weken te gaan hier in Tondano en dan gaan we naar Bali. Dat betekent dat we nog volop gaan genieten van de dingen die we hier meemaken. Ik mis Nederland totaal niet. Alleen de mensen natuurlijk wel. In Nederland word je zomaar in een hokje gedrukt, moet alles snel en speelt stress een grote factor. Hier in Indonesië doe je alles rustig aan. We hebben de tijd en zoals ze dat hier noemen:’plan plan’. Heel fijn. We zijn er ook van overtuigd dat alles hier met een reden gebeurt. Toeval bestaat hier niet.

Gister was daarom ook weer een hele bijzondere dag. Pastor had ons weer gevraagd om mee te gaan. Elke keer is het weer een verrassing waar we dan terecht komen. Wat wel elke keer hetzelfde is, is dat we meer dan een uur lang over allemaal hobbeldebobbel weggetjes gaan en met onze kop tegen het plafond aan stoten. Net een achtbaan! Gister kwamen we dus aan bij een heel arm dorpje. Daar moest pastor een kerkdienst verzorgen. En wij mochten meekijken. Het was een piepklein houten kerkje met ongeveer 7 inwoners die in de kerk waren. Allemaal heel armoedig. Natuurlijk verstonden we er weer niks van en was het alleen maar zitten, staan, zitten en weer staan. Toen vroeg Pastor of we hem wilden volgen. We kwamen uit bij een heel klein huisje. Daar woonde een oud vrouwtje samen met haar man. De vrouw vertelde dat ze daar al 4 jaar in haar bed lag, want ze had een beroerte gehad. Het kwam er op neer dat ze eigenlijk zat te wachten op haar dood. Heel erg sneu! Ook vertelde ze dat ze ons zag als 4 engelen uit de hemel en dat ze als ze in de hemel was aan God zou vragen of hij een plekje voor ons wilde vrij houden. Het ontroerde me heel erg, het doet je echt goed dat je iemand zo gelukkig kan maken door er alleen al te zijn. De vrouw had verder helemaal niks en ze lag daar maar wat. Ik dacht bij mezelf: wat zijn we dan toch ook rijk in Nederland, we hebben alles wat ons hartje begeert en nog kunnen we zeuren tot en met! We zijn allemaal verwend en mogen blij zijn met wat we hebben. Al met al een hele bijzondere dag.

Zoals jullie horen, worden we hier goed verwend door Pastor. Ook hebben we nog 2 andere pappa’s die heel goed voor ons zorgen. Allereerst Gerard, onze coach, steun en toeverlaat. Hij begeleidt ons met het helpen van de lessen. Als we dan in een microlet (soort taxi) richting huis rijden en hij vertrouwt de chauffeur niet. Rijdt hij het hele stuk gewoon achter ons aan richting huis. Heel lief! Dan hebben we Joeke, met hem doen we allemaal leuke uitjes. Vulkaan beklimmen, de volle maan door een telescoop bekijken en morgen krijgen we traditionele kleren aan en maken we mooie foto’s. Als ons afval opgehaald moet worden, maar het hek zit op slot dan breekt hij die gewoon open om het afval op te halen en koopt hij later weer een nieuw slot. Al met al 3 super pappa’s, dus bij deze hoeven jullie je geen zorgen te maken, er word heel goed op ons gepast!
Dit was het dan weer, tot de volgende update!
Selamat Malam 